یکی از بزرگترین سعادت های انسان که موجب علو مقام اوست راهنمایی و هدایت مردم به سوی خیر و بندگی خداست. خداوند در قرآن می فرماید: «ومن احسن قولا ممن دعا الی الله و عمل صالحا و قال اننی من المسلمین»« چه کسی خوش گفتار است از کسی که بسوی خدا دعوت کند و عمل شایسته به جا آورد و بگوید همانا من از تسلیم شدگانم.»

اگر چه زبان در صورت استفاده درست می تواند بسیاری از نیازهای انسان را برطرف کند اما اگر کسی از نطق و سخن برای بهره و هدایت دیگران استفاده نماید کمال قدردانی از نعمت زبان را انجام داده است. از امام سجاد علیه السلام درباره افضلیت سخن یا سکوت سوال شد ایشانفرمود:« هر کدام از آن دو آفتی دارند اما درصورتی که هردو از آفت سالم باشند پس کلام و سخن از سکوت افضل است». گفته شد یابن رسول الله چگونه آن طور است ؟امام فرمود: بخاطر اینکه خدای عزوجل انبیاء واوصیاء را با سکوت مبعوث نفرمود بلکه ایشان را با کلام برانگیخت و بهشت با سکوت مستحق کسی نمی شود و ولایت الله با سکوت سزاوار کسی نمی گردد و آتش جهنم بخاطر سکوت از کسی محفوظ نمی ماند . همانا همه آنها با کلام است. هرگز ماه را هم سنگ آفتاب نمی کنم . همانا تو فضیلت سکوت را برسخن وصف می نمایی و فضل سخن را بر سکوت نمی توانی وصف کنی.»