آتشی نمى سوزاند ” ابراهیم ” را ،

و دریایى غرق نمی کند ” موسى ” را ؛

مادری ،کودک دلبندش را به دست موجهاى خروشان “نیل” می سپارد ،

تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش ؛

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند ،

سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد !

مکر زلیخا زندانیش می کند ،

اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند…

از این “قِصَص” قرآنى هنوز هم نیاموختی؟!

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند ،

و خدا نخواهد ؛

نمی توانند …

او که یگانه تکیه گاه من و توست !