بصرت در مقابل توطئه دشمن
بصرت در مقابل توطئه دشمن
یکی از ویژگیهای دشمن این است که با یک روش و تاکتیک مشخص اقدام نمیکند به خصوص هنگامی که خصومت دشمن صرفاً به انگیزههای مادی و جغرافیایی محدود نبوده و به عنوان دشمن اعتقادی و فکری در برابر ما صفآرایی کند.
در این جبهه دشمن تمامی ظرفیتهای خویش را به کار گرفته و از امکانات جاسوسی، نیروی انسانی، توان تسلیحاتی، مسائل اقتصادی، رسانههای گروهی و صدها عامل دیگر در جهت نابودی و یا تضعیف رقیب بهره میگیرد.
قرآن کریم این تلاش دشمن در رسیدن به اهداف خویش را به دفعات متذکر گردیده و مسلمانان را از نزدیک شدن به دشمن بر حذر داشته است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوَاْ إِن تُطِیعُواْ فَرِیقًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ یَرُدُّوکُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ کَافِرِینَ »؛ «اى کسانى که ایمان آوردهاید، اگر گروهى از کسانى را که به آنان کتاب (آسمانى) داده شده فرمان برید شما را پس از ایمانتان به کفر باز مى گردانند.»(آل عمران/100)
رهبران و رؤسای جامعه اسلامی باید از چنان بصیرتی برخوردار باشند که بتوانند این توطئهها و مسائل را به خوبی دریافته و در جهت مبارزه با آن بهترین اقدامات را انجام دهند.
یکی از مهمترین عوامل بصیرتِ انسان در مسائل سیاسی اجتماعی، برخورداری از پشتوانه عمیق نظری است که بر اساس آن همواره در ناهنجاریهای سیاسی و اجتماعی و شبههها و فتنهها او را یاری میدهد و باعث میشود در لغزیدن در سراشیبی دوروییها، شبهات و فتنهها و التقاح ها مصون بماند.
